Surinaamse uitvaart en crematie:
Een begrafenis in de complete traditie van de Marrons is niet mogelijk in Nederland, wel in Suriname. Daarom laten Marrons hun overledenen nog vaak terugbrengen naar Suriname voor een traditionele uitvaart. Speciale uitvaartverzekeringen dekken de kosten daarvan. De kosten van een begrafenis in Suriname zijn hoog. Wanneer de familie van een overledene het geld niet kan opbrengen, draagt de gemeenschap bij om repatriëring mogelijk te maken.
Een probleem is dat veel Marrons in Nederland de rouwrituelen niet kennen. De gemeenschap telt relatief veel jonge mensen en zij missen de ouderen die de tradities wel kennen. Een ander probleem is dat men soms de cultuur van vóór de emigratie probeert na te leven, terwijl die in het land van herkomst inmiddels is veranderd.
De Uitvaart:
Van het uitvaartcentrum gaat de rouwstoet via het huis van de overledene naar het crematorium. De publieke ceremonie gebeurt vaak aan het eind van de dag, omdat een hindoeïstische uitvaart doorgaans langer duurt dan andere. De pandit leidt een dienst met rituele offeringen, mantra’s en gebeden. De aanwezigen lopen tot slot langs de open kist en leggen er bloemen, bloemblaadjes of rijstballetjes in. Hierna sluit de familie de kist. Gewoonlijk blijven alleen mannelijke directe nabestaanden achter om de verbranding op rituele wijze in gang te zetten.
De oudste zoon van de overledene voert een “doodskus” uit, om het lichaam symbolisch in brand te zetten. Dit doet hij door vijf maal met een brandende diya (lampje) de mond van de overledene aan te raken, terwijl hij om de kist loopt.
